Graag wil ik jullie het verhaal vertellen van de leerling die ik nooit heb gekend. 

Die zonder ontbijt naar school gaat, in het kringgesprek liegt over de leuke dingen die hij of zij dat weekend heeft gedaan, en vanaf veertien jaar vakken vult om mee te betalen aan de rekeningen van de ouders.

De leerling met minder geluk. 

Waarom ik die leerling nooit heb gekend? Omdat ik wel geluk had.   

Ik heb het geluk om geboren te zijn op de goede plek, in een fijn gezin te zijn opgegroeid, en mij als kind nooit zorgen te hebben hoeven maken over ‘grote-mensen-zaken’. 

Hierdoor kreeg ik onder andere de kans op goed onderwijs, met veel extra activiteiten en de mogelijkheid tot het vinden van een passie. 

En dat alles omdat mijn ouders weer het geluk hadden genoeg geld te hebben om de rekeningen te betalen die de scholen ze stuurden. Bedragen die ervoor zorgden dat ik de kinderen met minder geluk daar nooit ben tegengekomen.  

En daar moet iets aan gedaan worden.  

Want het feit dat succes een kwestie van geluk is, betekent niet dat er niets aan de ongelijkheid in de samenleving valt te doen. 

Het is aan de politiek om de kans op geluk voor iedereen zo gelijk mogelijk te maken.  

De landelijke wetswijziging vrijwillige ouderbijdrage, is hier ook een poging toe. Geen enkel kind mag nu namelijk meer van extra curriculaire activiteiten worden uitgesloten. Ook de leerlingen met minder geluk kunnen zo nog genieten van dingen als een tripje naar het museum, een dagje naar een pretpark of een cadeautje met Sinterklaas.  

Echter, vrezen scholen en koepelorganisaties dat hun inkomsten nu flink zullen terugvallen waardoor vooral scholen met veel arme kinderen snel in de problemen zullen raken, en al kijken naar scenario’s waarin ze activiteiten moeten schrappen.  

Daarom roep ik het college via een motie op om actief met scholen en koepelorganisaties in gesprek te gaan over de gevolgen van de wetswijziging, hierover terug te koppelen aan de raad en ook al bij eventuele signalen, als eerste stap, samen met buurgemeenten onderwijsinstellingen te steunen in hun gesprek met het Rijk. 

We moeten ons er hard voor maken dat ieder kind de onvergetelijke ervaringen beleeft, die soms alleen school ze kan bieden. 

Want het feit dat ik, wij, hier allen, op deze bevoorrechte positie mogen zitten, is slechts een kwestie van geluk.  

Maar het is een keuze om deze positie in te zetten voor een betere wereld voor iedereen.